Leds: ιδιότητες, χρησιμότητα και εφαρμογές

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Όλοι γνωρίζουμε ότι το φως αντιπροσωπεύει στην συλλογική ανθρώπινη συνείδηση σημαντικές ιδέες όπως το καλό, την αλήθεια, την αρετή, την ίδια τη ζωή. Αν δεν πιστεύετε εμένα τότε πιστέψετε το πλέον ευπώλητο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας, τη βίβλο στην οποία μόνο η λέξη φως χρησιμοποιείται για να ταυτίσει ή να αναφερθεί στην έννοια του θεού.

Ο άνθρωπος κατάφερε να αντιμετωπίσει από τα αρχαία χρόνια τις πραγματικές και φανταστικές απειλές που έφερνε η δύση του ηλίου με τη φωτιά…την καύση ξύλου, αργότερα ελαίων και στη συνέχεια αερίων. Η επανάσταση όμως που έφερε ο ηλεκτρισμός στην ανθρώπινη ιστορία κατά το 19ο αιώνα άλλαξε και τον τρόπο που φωτίζουμε τις ζωές μας.

Με πολύ λίγα λόγια φως μπορεί να δημιουργηθεί όταν μέσω μεταφοράς ενέργειας διαταραχθεί η ηλεκτρονική δομή ατόμων. Καθώς το κάθε άτομο επιστρέφει στην αρχική του κατάσταση η περίσσεια ενέργεια εκπέμπεται ως ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που μπορεί ανάλογα με το μέγεθος της διαταραχής να ανήκει στο ορατό για εμάς μέρος του φάσματος, φως. Μεγαλύτερες διαταραχές θα δημιουργήσουν υπεριώδες και μικρότερες υπέρυθρο.Η χρήση του ηλεκτρισμού τα τελευταία 200 χρόνια μας έχει δώσει 3 διαφορετικούς τρόπους δημιουργίας.

Στην πρώτη περίπτωση ρεύμα περνά από σώμα μέχρι αυτό να ζεσταθεί αρκετά και αρχίσει να φωτοβολεί. Κάτι σαν το μάτι στην ηλεκτρική σας κουζίνα αν και όχι αποδοτικός τρόπος μιας και η περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια μετατρέπεται σε θερμότητα. Ο δεύτερος τρόπος και πολύ περισσότερο αποδοτικός είναι η ροή του ηλεκτρικού ρεύματος μέσα από ένα αέριο, δηλαδή με τη χρήση πλάσμα. Το νέον μας δίνει κόκκινο φως ενός το νάτριο μας δίνει το κίτρινο των λαμπτήρων δρόμων. Στους γνωστούς μας λαμπτήρες φθορισμού χρησιμοποιείται υδράργυρος που όμως ακτινοβολεί στο υπεριώδες και εμείς μετατρέπουμε σε ορατό λευκό φως με πούδρες στα τοιχώματα. Ο τρίτος και νεότερος τρόπος αλλά πάλι όχι τόσο αποδοτικός ακόμα είναι τα γνωστά σε όλους μας LEDs. Ηλεκτρική ροή μέσα από στερεό σώμα πάλι αλλά κρυστάλλους και όχι οποιοδήποτε υλικό. 

Οι λαμπτήρες στερεής κατάστασης, δηλαδή οι δίοδοι εκπομπής φωτός (Light Emitting Diodes), θεωρούνται από πολλούς το μέλλον του φωτισμού. Μάλιστα έχουν εξελιχτεί σε τέτοιο βαθμό, που επιδεικνύουν αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις άλλες τεχνολογίες και έτσι έχουν κυριαρχήσει ήδη σε κάποιες εφαρμογές. Η τεχνολογία ημιαγωγών και διόδων πάνω στην οποία βασίζονται τα LEDs, οι τρόποι δημιουργίας διαφορετικών χρωμάτων αλλά και λευκού φωτός, ο τρόπος λειτουργίας τους, η θερμική τους διαχείριση, οι εφαρμογές τους και οι συγκρίσεις με τις άλλες δύο τεχνολογίες πηγών φωτός (πυράκτωση και ηλεκτρική εκκένωση) είναι κάποια από τα θέματα. 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η πρώτη γνωστή αναφορά συμπαγούς διόδου εκπομπής φωτός έγινε το 1970 από τον Βρετανό πειραματιστή H. J. Round του Marconi Labs, όταν παρατήρησε φωταύγεια παραγόμενη από ένα κρύσταλλο πυριτίου, ενώ χρησιμοποιούσε έναν ανιχνευτή μαγνητικού πεδίου (cats' whiskers sensor). Ο Ρώσος Oleg Vladimirovich Losev δημιούργησε το πρώτο LED στα μέσα της δεκαετίας του 1920.

Η ερευνά του αν και διανεμήθηκε σε Ρωσικά, Γερμανικά και Βρετανικά επιστημονικά περιοδικά αγνοήθηκε και δεν βρήκε πρακτική εφαρμογή για αρκετές δεκαετίες. Ο Rubin Braunstein του Radio Corporation of America ανέφερε υπεριώδεις εκπομπές από αρσενικούχο γάλλιο (GaAs) και από άλλα κραμάτα ημιαγώγιμων υλικών το 1955. Ο Braunstein παρατήρησε υπεριώδεις εκπομπές παραγόμενες από απλές σε δομή διόδους χρησιμοποιώντας κράματα GaSb, GaAs, InP και Ge-Si σε θερμοκρασία δωματίου στους 77 βαθμούς Kelvin. 

 

Το 1961 οι πειραματιστές Bob Biard και Gary Pittman που δούλευαν στην Texas Instruments βρήκαν ότι το αρσενικούχο γάλλιο παρήγαγε υπέρυθρη ακτινοβολία, όταν δεχόταν ηλεκτρικό ρεύμα. Οι Biard and Pittman κατάφεραν να διασφαλίσουν την πιστοποίηση του έργου τους, λαμβάνοντας δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη δίοδο εκπομπής υπέρυθρου φωτός. Το πρώτο πρακτικά ορατού φάσματος (κόκκινο) LED δημιουργήθηκε το 1962 από τον Nick Holonyak Jr., ενώ δούλευε στην General Electrics Company.

Αργότερα μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις (University of Illinois). Ο Holonyak θεωρείται ο πατέρας της διόδου εκπομπής φωτός. Ο M. George Craford, ένας πρώην απόφοιτος φοιτητής του Holonyak, εφήυρε το πρώτο κίτρινο LED και το 10 φορές πιο δυνατό κόκκινο και το κόκκινο-πορτοκαλί LED το 1972. Μέχρι το 1968 τα LED ορατού και υπεριώδους φάσματος ήταν υπερβολικά δαπανηρά, της τάξης των $200 το τεμάχιο, έχοντας έτσι μικρή εφαρμογή. Η Hewlett Packard (HP) εισήγαγε τις διόδους εκπομπής φωτός το 1968 χρησιμοποιώντας αρχικά GaAsP υλικό. Η τεχνολογία αυτή αποδείχτηκε να έχει σημαντικές εφαρμογές σε αλφαριθμητικές οθόνες και εντάχθηκε η εφαρμογή της στα πρώιμα φορητά κομπιουτεράκια. 

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Δίοδος Εκπομπής Φωτός, (LED, Light Emitting Diode), αποκαλείται ένας ημιαγωγός ο οποίος εκπέμπει φωτεινή ακτινοβολία στενού φάσματος όταν του παρέχεται μία ηλεκτρική τάση κατά τη φορά ορθής πόλωσης (forward-biased). Το χρώμα του φωτός που εκπέμπεται εξαρτάται από την χημική σύσταση του ημιαγώγιμου υλικού που χρησιμοποιείται, και μπορεί να είναι υπεριώδες, ορατό ή υπέρυθρο. Το μήκος κύματος του φωτός που εκπέμπεται, και, κατά συνέπεια, το χρώμα του, εξαρτάται από το χάσμα ενέργειας των υλικών, τα οποία χρησιμοποιούνται. Η δομή ενός LED πρέπει να είναι τέτοια ώστε τα εκπεμπόμενα φωτόνια να μπορούν να απομακρύνονται από την διάταξη χωρίς να επαναπορροφώνται από το ημιαγώγιμο υλικό. Αυτό σημαίνει ότι η p-περιοχή πρέπει να είναι επαρκώς ρηχή, ή διαφορετικά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διατάξεις ετεροδομών. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολλά ημιαγώγιμα υλικά άμεσου ενεργειακού διακένου, τα οποία μπορούν εύκολα να νοθευτούν και να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή εμπορικών LED που εκπέμπουν ακτινοβολία στην ερυθρή και την υπέρυθρη περιοχή μηκών κύματος του φάσματος.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

ΑΠΟΔΟΣΗ: Τα LEDs παράγουν περισσότερο φως ανά watt συγκριτικά με της λάμπες πυράκτωσης.

ΧΡΩΜΑ: Τα LEDs εκπέμπουν φως συγκεκριμένου χρώματος χωρίς την χρήση φίλτρων που απαιτούν οι παραδοσιακοί μέθοδοι φωτισμού. Είναι πιο αποδοτικά και χαμηλώνουν το αρχικό κόστος.

ΜΕΓΕΘΟΣ: Τα LEDs είναι πολύ μικρά (μικρότερα από 2mm) και μπορούν να τοποθετηθούν σε πινάκες αποτύπωσης.

ΧΡΟΝΟΣ ON/OFF: Τα LEDs έχουν γρήγορη απόκριση. Μια τυπική κόκκινη LED μπορεί να έρθει σε κατάσταση πλήρους φωτεινότητας σε χρόνο microsecond. Τα LEDs που χρησιμοποιούνται ως συσκευές επικοινωνίας έχουν ακόμα μικρότερους χρόνους απόκρισης.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΡΑΔΑΣΜΟΥΣ: Τα LEDs, όντας στοιχεία στερεάς κατάστασης, είναι δύσκολο να υποστούν ζημιά από κραδασμούς όπως συμβαίνει με τις λάμπες πυράκτωσης και φθορισμού. 

ΕΣΤΙΑΣΗ: Τα LEDs μπορούν να σχεδιαστούν ώστε να εστιάζουν το φως σε ένα συγκεκριμένο σημείο ή περιοχή. Οι λάμπες πυράκτωσης και φθορισμού απαιτούν ένα εξωτερικό ανακλαστήρα για να συλλέγει το φως και να το κατευθύνει με ένα χρήσιμο τρόπο. 

ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ: Τα LEDs δεν περιέχουν υδράργυρο όπως οι λάμπες φθορισμού.

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Οι εφαρμογές των LEDs μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες:

 1. Ορατή απεικόνιση, όπου το φως κατευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο στο ανθρώπινο μάτι για να μεταφέρει ένα μήνυμα ή μια πληροφορία. 

 2. Φωταγώγηση, όπου το φως από τα LED ανακλάται από αντικείμενα για να μπορούν αυτά να είναι ορατά. Ο φωτισμός με την εξέλιξη των LEDs υψηλής απόδοσης και ισχύος έκανε δυνατή τη χρήση τους για φωτισμό και φωταγώγηση. Xρησιμοποιούνται ακόμη στα φώτα των δρόμων ή σε αρχιτεκτονικές κατασκευές που απαιτείται φωτισμός με εναλλαγή χρωμάτων.

Επίσης χρησιμοποιούνται και ως κύρια φώτα στα αυτοκίνητα, στις μοτοσυκλέτες και στα ποδήλατα. Επίσης τα LEDs χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στον φωτισμό ενυδρείων. Μπορούν να παρέχουν το απαιτούμενο φως με μικρότερη εκπομπή θερμότητας και έτσι βοηθούν στην συντήρηση της βέλτιστης θερμοκρασίας του ενυδρείου.Επειδή μπορούν να παράγουν φως με συγκεκριμένο μήκος κύματος είναι ιδανικά για να παρέχουν ένα συγκεκριμένο χρώμα-φάσμα για τον χρωματισμό των κοραλλιών, των ψαριών, των ανεμώνων κ.α. Τα LEDs είναι ακόμα ιδανικά για χρήση στης τηλεοράσεις, στους φορητούς υπολογιστές και στους προβολείς (projectors) DLP. 

3. Παραγωγή φωτός για μέτρηση και αλληλεπίδραση με διαδικασίες που δεν γίνονται αντιληπτές από το ανθρώπινο μάτι. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τα LEDs μας  δείχνουν την πρόοδο (αλλά  η τεχνολογία του  το πλάσματος μας προσφέρει ακόμη πιό μεγάλες δυνατότητες). Ο απλός τρόπος φωτισμού μέσω της απλής παραδοσιακής μεθόδου της πυράκτωσης δεν μας συμφέρει, για περιβαλλοντικούς λόγους αλλά κυρίως λόγους απόδοσης φωτισμού/κατανάλωσης ενέργειας. 

Αν αναλογιστούμε ότι ο φωτισμός είναι υπεύθυνος για το 20% της παγκόσμιας καταναλωμένης ενέργειας γίνεται ευνόητο ότι πρόοδος και η στροφή της ανθρωπότητας στον  ΄΄ποιοτικό΄΄  φωτισμό σημαίνει τεράστιες αλλαγές πρός το καλύτερο για την παγκόσμια αγορά, την  κατανάλωση ενέργειας, και  φυσικά  για το περιβάλλον. 

Πηγές
Wikipedia 
openscience.gr
bauerenergy.com

Leds, ιδιότητες χρησιμότητα και εφαρμογές | Lovefortechnology-The Best Freeware http://www.lovefortechnology.com/2011/11/leds.html#ixzz1fHoZPkJj 

Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Στις κόρες των ματιών της Μόνα Λίζα φέρεται να έχει "κρύψει" τον "κώδικα";

Στο αινιγματικό της χαμόγελο αναζητούσανε το "μυστικό" της Μόνα Λίζα, στα μάτια της το βρήκανε!
Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες ιστορικούς της τέχνης, από την Εθνική Επιτροπή Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ιταλίας, στο περίφημο πορτραίτο της Μόνα Λίζα, υπάρχει κρυμμένος ένας "κώδικας" ο οποίος αποτυπώνεται στα μάτια της!...

Συγκεκριμένα, στις κόρες των ματιών της, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, φέρεται να έχει "κρύψει" μικροσκοπικά γράμματα και αριθμούς, τα οποία αποκαλύφθηκαν με τη χρήση ειδικών τεχνικών υψηλής ακρίβειας!

Οι εμπειρογνώμονες πιστεύουν πως πρόκειται για κώδικα και ευελπιστούν πως - όταν θα τον ερμηνεύσουν- θα ανακαλύψουν τον πραγματικόκώδικα Da Vinci.

Τι "κρύβεται" στα μάτια της Μόνα Λίζα!

Ο ιστορικός τέχνης Σιλβάνο Βιντσέτι δήλωσε: "Στο δεξί μάτι φαίνονται τα γράμματα LV, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα αντιστοιχούν στο όνομα του καλλιτέχνη. Στο αριστερό μάτι, υπάρχουν επίσης σύμβολα αλλά είναι δύσκολο να τα διακρίνει κανείς. Μοιάζουν να είναι τα γράμματα C και Ε ή Β".

Και πρόσθεσε: "Με γυμνό μάτι τα σύμβολα δεν είναι εύκολο να τα δεις, αλλά με τα ειδικά όργανα είναι σαφώς ορατά. Γνωρίζουμε πως ο Ντα Βίντσι χρησιμοποιούσε σύμβολα, άρα είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει κάποιο μήνυμα από αυτόν."

Οι εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν επίσης, τον αριθμό 72 ή ενδεχομένως, το γράμμα L και τον αριθμό 2, ζωγραφισμένα σε μια γέφυρα στο φόντο του πίνακα!

Πώς έφτασαν στον "κώδικα" των ματιών της!

Ένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πώς τόσα χρόνια οι ιστορικοί τέχνης δεν είχαν ανακαλύψει τον "κώδικα" -δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος πίνακας έχει εξεταστεί εξονυχιστικά.

Οι εμπειρογνώμονες απαντούν ότι προχώρησαν στην ανάλυση των ματιών της Μόνα Λίζα με όργανα υψηλής ακρίβειας, όταν ανακάλυψαν ένα βιβλίο σε μαγαζί με αντίκες, στο οποίο αναφερόταν ότι υπάρχουν μικροσκοπικά κρυμμένα σύμβολα στο σημείο αυτό!

Η αποκάλυψη - που θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από τις σελίδες του μπεστ σέλερ του Νταν Μπράουν "Κώδικας Ντα Βίντσι"- έχει ενθουσιάσει τους ιστορικούς τέχνης που ανυπομονούν να αποκρυπτογραφήσουν το μήνυμα του ιδιοφυούς καλλιτέχνη.

Θα τα καταφέρουν;http://pressingnewsgr.blogspot.com/2010/12/blog-post_6752.html

Λύθηκε το μυστήριο των "θαμμένων Άλπεων" της Ανταρκτικής

Το μυστήριο για τον σχηματισμό ενός γεωλογικού θαύματος εκτιμά ότι έλυσε διεθνής ερευνητική ομάδα, μισόν αιώνα μετά την ανακάλυψη (το 1958) κάποιων... παράξενων λόφων στην Ανατ. Ανταρκτική, οι οποίοι αποδεικνύεται εν τέλει ότι ήταν οι βουνοκορφές μιας γιγάντιας οροσειράς, θαμμένης κάτω από 1,5 χλμ. πάγου. 
Η μελέτη βασίστηκε σε τοπογραφικά δεδομένα από δύο ερευνητικά αεροπλάνα, εξοπλισμένα με ραντάρ και αισθητήρες που ανιχνεύουν μεταβολές στο μαγνητικό και βαρυτικό πεδίο.
Οι ερευνητές μίλησαν στο περιοδικό "Nature", εξηγώντας ότι σε αντίθεση με τα υπόλοιπα βουνά, η Οροσειρά Γκαμπούρτσεφ της Ανταρκτικής δεν δημιουργήθηκε από ένα μεμονωμένο τεκτονικό συμβάν, όπως π.χ. μια σύγκρουση λιθοσφαιρικών πλακών. Αντίθετα, προέκυψε από μια μακρά σειρά γεωλογικών γεγονότων, η οποία ολοκληρώθηκε με τον... ενταφιασμό των βουνών κάτω από το μεγαλύτερο κομμάτι πάγου του κόσμου.
«To μάθημα που πήραμε για τα πολλαπλά γεγονότα που σχημάτισαν τα Όρη Γκαμπούρτσεφ θα μπορούσε να επηρεάσει τη μελέτη της ιστορίας κι άλλων βουνών» σχολιάζει στο Γαλλικό Πρακτορείο η Κάρολ Φιν, ερευνήτρια της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας (USGS) και μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η θαυμαστή αυτή ιστορία ξεκινά πριν από 1 δισ. χρόνια, όταν πολλά, μικρά κομμάτια ξηράς ενώθηκαν για να σχηματίσουν την υπερήπειρο Γκοντβάνα. Στο σημείο της σύγκρουσης εμφανίστηκε τότε μια μεγάλη οροσειρά, η οποία αργότερα διαβρώθηκε και εξαφανίστηκε. Άφησε όμως πίσω της ένα υπόγειο υπόλειμμα, μια πέτρινη «ρίζα» που προχωρούσε σε μεγάλο βάθος μέσα στον φλοιό.
Η επόμενη εξέλιξη συνέβη πριν από 250 εκατ. χρόνια, όταν η Γκοντβάνα άρχισε να σπάει σε κομμάτια. Αυτό δημιούργησε μια ρωγμή στο γήινο φλοιό που διακρίνεται ακόμα και σήμερα και η οποία εκτείνεται από την Ανατ. Ανταρκτική μέχρι την Ινδία, σε μια απόσταση 3.000 χιλιομέτρων.
Το ρήγμα αυτό, σε συνδυασμό με τον σχηματισμό άλλων γεωλογικών βυθίσεων στην Ανταρκτική, προκάλεσε τελικά τη θέρμανση της υποκείμενης ρίζας, με αποτέλεσμα την ανύψωση του φλοιού και την αναγέννηση της χαμένης οροσειράς που υπήρχε πάνω από τη ρίζα.

Τα βουνά που αναδύθηκαν ήταν η Οροσειρά Γκαμπούρτσεφ, με συνολικό μήκος 1.200 χλμ. και κορυφές ύψους 2.700 μέτρων. Τα όρη αυτά μοιάζουν μάλιστα με τις Άλπεις, έτσι όπως χωρίζονται μεταξύ τους από κοιλάδες και δίκτυα λιμνών, ενώ μία ακόμη ιδιαιτερότητα της Γκαρμπούτσεφ σε σχέση με άλλες οροσειρές είναι ότι διατήρησε τις αιχμηρές κορυφογραμμές της, αντί να διαβρωθεί σε όλο αυτό το διάστημα που πέρασε από τον σχηματισμό της.

Όταν άλλαξε το κλίμα της Γης, πριν από 34 εκατ. χρόνια, η οροσειρά θάφτηκε στον πάγο, ο οποίος εμπόδισε τη διάβρωσή της από τα στοιχεία της φύσης.

 

Μόνο μερικές βουνοκορφές εξέχουν από την επιφάνεια του πάγου, που εδώ απεικονίζεται με μοβ χρώμα (Εικονογράφηση: Μάικλ Στάντινγκερ)

Παγωμένη στον χρόνο, η εντυπωσιακή αυτή οροσειρά αναμένεται να διατηρηθεί αναλλοίωτη για πολύ καιρό ακόμα, αφού, σύμφωνα με προηγούμενες μελέτες στις οποίες αναφέρονται οι ερευνητές, η Ανατ. Ανταρκτική θα διατηρήσει τους πάγους της, ακόμη και αν η θερμοκρασία της Γης ανέβει κατά 10 βαθμούς Κελσίου...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το άσυλο “έσπασε” πρώτα στην Θεσσαλονίκη

Αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ μπήκαν στους χώρους του πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, στη διάρκεια των μικροεπεισοδίων που σημειώθηκαν με ομάδες διαδηλωτών, μετά την ολοκλήρωση της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Συγκεκριμένα, δύο διμοιρίες των ΜΑΤ καταδίωξαν νεαρούς διαδηλωτές, που είχαν συγκεντρωθεί στην οδό Εγνατία (στο ύψος της ΔΕΘ) και μπήκαν στο πανεπιστήμιο, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Μάλιστα, οι αστυνομικοί, εφαρμόζοντας ουσιαστικά το νέο νόμο, που καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, προχώρησαν και σε μια προσαγωγή, ενώ μόλις η κατάσταση εκτονώθηκε αποχώρησαν από το ΑΠΘ.

Την ώρα της αστυνομικής επέμβασης βρισκόταν σε εξέλιξη οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου, στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ, παρουσία των πρυτανικών αρχών, με τη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου και των συνεργατών του.

Ο μύθος του “πολυτεχνείου”

Στην Ελλάδα την Ιστορία ξανα «γράφουν» τα Μεσα Αποβλακωσεως. Είτε από ραδιοφώνου είτε από των στηλών των εφημερίδων ή των τηλεοπτικών σταθμών η Ιστορία παραποιειται. Ούτως η μεγαλύτερη σύγχρονη «Εθνική» εορτή των Νεοελλήνων, ίσως περισσότερο και από την εορτή των ερωτευμένων του Αγίου Βαλεντίνου, είναι η « γιορτή του Πολυτεχνείου».

Με συγκινητική φιλοτιμία τα Μέσα Ενημερωσεως των Δημοσιογραφικων Αποψεων, αλλά και οι πολιτικοί μας ολων των αποχρώσεων, συντηρούν…….. τον μύθο, με εργώδη προσπάθεια που ξεκινά απο τις αίθουσες των βρεφονηπιακών σταθμών και νηπιαγωγείων, ότι τα γεγονότα του πολυτεχνείου, έλεος, έφεραν την Δημοκρατία εν Αθήναις και όχι την δικτατορία του Ιωαννίδη. Συστηματικώς αποκρύπτοντες και φοβούμενοι να ομολογήσουν την αλήθεια, που καταρρίπτει τον πυρήνα του μύθου περι εκατόμβης νεκρών, όπως απεκαλύφθη από συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις περί ανυπάρκτων φοιτητών- νεκρών στο χώρο του πολυτεχνείου.Αλλά και της δήθεν καταρρεύσεως του καθεστώτος των συνταγματαρχών, αν τούτο ήτο ποτέ δυνατόν, συνεπεία της λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού στο πολυπαθές ιδρυμα, με εκφωνήτρια την πάλαι ποτέ κομουνίστρια και προσφάτως μεταλλαχθείσα σε σοσιαλίστρια, Δαμανάκη και σύνθημα «..Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο.Σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζομενων Ελλήνων..».

Ηθελημένα αποσιωπούν ότι η χώρα είχε τότε πολιτική κυβέρνηση με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη που θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές- απομάκρυνση των στρατιωτικών και ότι ουσιαστικώς η φοιτητική εξέγερση χρησιμοποιήθηκε, οπως εκ των υστέρων απεδείχθη, για την μεθοδευμένη πτώση του Παπαδόπουλου και ανώμαλη διακοπή του εγχειρήματος ομαλής επιστροφής στην Δειμο-κρατία. Ετσι το πολυτεχνείο στην πραγματικότητα, έγινε η γέφυρα της ανόδου της απρόσωπης χούντας του Ιωαννίδη. Ενώ η παλιννόστηση της δημοκρατίας, και η αποκατάσταση των πολιτικών οικογενειών Καραμανλή (Θείου) –Παπανδρέου (Πατρός),{δηλαδη σημερα των κληρονομων, ανηψιου και υιου αντιστοιχως} έγινε αναλώσει της Κυπρου, μετά από οκτώ ολόκληρους μήνες από την λεγομένη εξέγερση του Πολυτεχνείου

Αξίζει όμως να αναφέρουμε συγκεκριμένα γεγονότα και μαρτυρίες που δεν είναι δυνατόν να διαψευσθούν και δια τούτο αποκρύπτωνται και αποσιωπώνται απο τα Μέσα Ενημερωσεως των Δημοσιογραφικων Αποψεων αλλα και απο τους δειλούς πολιτικούς που μας εκπροσωπούν.

Ο πρυτανις λοιπόν του Πολυτεχνείου κατα τα γεγονότα, Κ.Κονοφάγος σημειώνει στο «ημερολόγιο» του, που δεν προωρίζετο για την δημοσιότητα, ότι « το ΕΜΠ, χάρις εις τον στρατόν εξεκενώθη αναιμάκτως» Επίσης με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατα το τριήμερο. Ο ίδιος ο πρύτανις κατέθεσε ως μάρτυς στίς 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει κια στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου¨» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυταχνείο.

Ο Ευάγελλος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10 Μαίου 1979.

«..Το πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαραλλέα δημοκρατική εκδήλωση της Νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατα την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε απο το ΚΚΕ και τα συνθήματα απο συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού.Το πολυτεχνείο όχι μόνο δε έρριξε την Δικτατορία αλλα τη δυνάμωσε.Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ωθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους απο την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω απο τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνομωσία αλλα δεν μπορούσε να την κάνη πράξη.Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία..

Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα.Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οι είναι αλήθεια.Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας λογω ανυπάρκτων « πολυαρίθμων νεκρών» να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας…¨»

Εξ ίσου αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαικός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του « Λογοδοσία Μιάς Ζωής» καταμαρτυρεί με μοναδική ειλικρίνεια και θάρρος:

«..Όταν έγινε το πολυτεχνείο, ούτε πήγα επι τόπου, ούτε συγκινήθηκα.Απο την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλονιζαν την δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής , υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον.

Εχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνηργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά , διότι μεσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς,Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε πού ακόμη, αν δεν την έρριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της αποπείρας κατά του Μακαρίου…»

Είναι δε γνωστόν, πλην όμως παντελώς αποσιωπούμενο, οτι, μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τοτε υπουργού Δημοσίων Εργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη « τιμητική σύνταξη» στις οικογενειες των σπουδαστών που «εσφάγησαν», ουδείς διεκδικδικών ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν που παρέμεινε αζήτητη .Ενώ στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποιαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης (αλλά κενής και ασώματης) κεφάλας γνωστου αριστεροκαθηγητού, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μαλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .

Βεβαίως και δυστυχώς υπάρχουν νεκροί των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973.Ο αριθμός τους κυμαίνεται μεταξύ 23 και 12. Ομως όλοι σκοτώθησαν έξω και μακριά απο το πολυτεχνείο, όπως διαπιστώθη και επιβεβαιώθη απο το υπ’ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ’αριθμόν 723/1975 απόφασι του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών. Το ίδιο επιβεβαιώθη μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία απο τον τότε υπουργό Δημοσίας Τάξεως Γ. Σκουλαρίκη, ο οποίος επανέφερε με τις «περγαμηνές» του αντιστασιακού, τον αστυνομικό διευθυντή Γ, Σαμπάνη, για να καταλήξη εκ νέου, ότι κατα το τριήμερο των γεγονότων του Πολυτεχνείου έχασαν την ζωή τους εκτός Πολυτεχνείου 12 συνολικώς Ελληνες.

Παρά ταύτα κατ’ έτος εν είδει ομαδικής παρακρούσεως και ανιάτου ψυχιατρικής νόσου έκόντες άκοντες συνεορτάζομεν την « Γιορτή του Πολυτεχνείου» δηλαδή το απόλυτο κενό, οσον αφορα στο επιτευχθεν αποτελεσμα..

Καθ’ότι, όπως προαναφεραμε εχει καταδειχθη, ότι ουτε θύματα- αγωνιστών είχαμε στο Πολυτεχνείο για να τιμήσουμε, ουδέ την Δημοκρατία απεκατέστησε η φοιτητικη εξέγερση. Αντιθετως διεκοπη η προσπαθεια μιας μεταβατικης πολιτικης κυβερνησεως, ενω η πολυθρύλητος Δημοκρατία απεκατεστάθη την 24ην Ιουλίου 1974, μετά απο οκτώ μήνες απο την εξέγερσιν του Πολυτεχνείου, με αγυριστο ενεχυρο, την απεμπόλησιν τμήματος της Κύπρου .

Επαναδημοσίευση απο το Νοέμβριο του 2009

Χίλιοι πλανήτες ίσως μοιάζουν στη Γη!

Τουλάχιστον 687 νέους πλανήτες σε 474 πλανητικά συστήματα έχει εντοπίσει η NASA, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία από το πρόγραμμα Kepler. Μάλιστα, ένας από αυτούς τους πλανήτες παρατηρήθηκε έξω από τον γαλαξία μας, σε απόσταση 21.000 ετών φωτός μακριά από τη Γη.

Παρά την πληθώρα των ευρημάτων, οι κάτοικοι της Γης εξακολουθούν να παραμένουν «μόνοι» στο σύμπαν, ή τουλάχιστον παραμένει αναπάντητο το ερώτημα «της ζωής σε άλλον πλανήτη», εφόσον σε κανέναν από αυτούς δεν έχουν παρατηρηθεί «γήινα» χαρακτηριστικά. Ένας από τους στόχους του προγράμματος Kepler της NASA, είναι, άλλωστε να εντοπίσει κάποια μορφή ζωής στα εξωπλανητικά συστήματα.

«Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο φαίνεται αδύνατο, καθώς οι πλανήτες που έχουν εντοπιστεί είτε βρίσκονται πολύ κοντά στον δικό τους ήλιο, είτε πολύ μακριά, με αποτέλεσμα η υπερβολική θερμότητα και το υπερβολικό ψύχος, αντίστοιχα, να μην επιτρέπουν την ανάπτυξη κάποιας μορφής ζωής», εξηγεί ο ομότιμος καθηγητής του τμήματος Φυσικής της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ Ι. Χατζηδημητρίου.

Παρ’ όλα αυτά, η επιστημονική κοινότητα αστροφυσικών, αναμένει με μεγάλη αγωνία τις ανακοινώσεις που θα κάνει η NASA σε περίπου ένα χρόνο από τώρα, καθώς αναμένεται να υποστηρίξει ότι υπάρχουν περί τους χίλιους υποψήφιους πλανήτες που φέρουν χαρακτηριστικά της δικής μας Γης. Όπως σχολιάζει ο κ. Χατζηδημητρίου ακόμη και κάτι τέτοιο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα υπάρχουν ενδείξεις ζωής, εφόσον θα πρέπει να αναζητηθούν και άλλα χαρακτηριστικά που να υποστηρίζουν μία τέτοια θεώρηση.

Αυτή τη στιγμή, πάντως, το διαστημόπλοιο Kepler, που εκτοξεύτηκε το 2009 και περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, συνεχίζει τις παρατηρήσεις στο σύμπαν, καθώς είναι προγραμματισμένο να μελετήσει 100.000 αστέρες, δηλαδή ήλιους του γαλαξία μας γύρω από τους οποίους στρέφονται μικρά σώματα σαν την Γη, δηλαδή πλανήτες. Ουσιαστικά, αυτό που παρατηρεί το διαστημόπλοιο, είναι η μεταβολή της λαμπρότητας των αστέρων, που πιθανώς οφείλεται στην διέλευση κάποιου πλανήτη από μπροστά του.

Και πόσο πιθανό είναι κάτι τέτοιο; «Η πιθανότητα να ανακαλύψουμε έναν γήινο πλανήτη είναι 1 προς 200» σχολιάζει ο καθηγητής, αναφερόμενος στον συγκεκριμένο τρόπο παρατήρησης. Ακόμη δυσκολότερη, σχεδόν απίθανη, θα ήταν η πιθανότητα της αποστολής για εξερεύνηση σε κάποιον από αυτούς τους πλανήτες, στο ενδεχόμενο εξεύρεσης ζωής, αφού ο πλησιέστερος αστέρας βρίσκεται 5 έτη φωτός από τη Γη.

Άσχετα από το αποτέλεσμα, το εγχείρημα αποτελεί μία τιτάνια προσπάθεια να παρατηρήσουμε τον διαστημικό μας περίγυρο, το ορατό τμήμα του οποίου αποτελεί μόνο το 5% της μάζας όλου του σύμπαντος (το 95% παραμένει αόρατο, ως σκοτεινή ύλη ή ενέργεια).

Αν μη τι άλλο, ενδεχομένως να δώσει απαντήσεις σε πιο απλά ερωτήματα, όπως στον τρόπο που δημιουργούνται τα εξωπλανητικά συστήματα ή στην εξέλιξη των αστέρων.




http://topeiraxtiri.blogspot.com/2011/11/blog-post_1894.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FBoIcR+%28.%29